Главные новости | Приветствую Вас Гость | | Вход

Меню сайта


Главная » 2012 » Ноябрь » 30 » "Северные псы" на польском
"Северные псы" на польском
07:59
Переводчик Tadeusz Rubnikowicz перевел на польский мой рассказ "Северные псы". Рассказ опубликован электронным журналом "Фаренгейт".

Фрагмент:

Lato zostało w ojczyźnie. Na północy z początkiem sierpnia zaczynała się jesień – z popielatym niebem, pożółkłą trawą i przenikliwym chłodem polarnego dnia.

Tylko ja zeszłam z parowca. Na przystani siedziała w kucki grupka dzieci – milczących, poważnych, o nieprzeniknionych twarzach. Nikogo nie witały – patrzyły na parowiec, nie zwracając nawet uwagi na wyładunek i załadunek worków z pocztą. Gdzieś wściekle szczekały psy.

Szkoła nie znalazła mi jeszcze kwatery, ale starsza fizyczka, która nie wróciła dotąd z urlopu, zaproponowała czasowy azyl w swoim domu i dyrektor zakomunikował przez telefon, że klucz mogę odebrać w szkole. Udałam się więc od razu do drewnianego budynku z walącymi się kominami.

Ze szczytu wzniesienia zobaczyłam coś niepojętego: szeroką, gruntową drogą okrążającą pagórek, czołgał się pierścień – mniej więcej piętnastometrowej średnicy – z nierówną, poruszającą się obręczą. To jego powolnemu przemieszczaniu się towarzyszyło przeszywające szczekanie.

Kiedy pierścień przypełzł bliżej, zauważyłam, że składa się z mnóstwa psów. W centrum tego żywego kręgu wlókł się stary Chant – rozczochrany, w wyliniałym kaftanie, z długą pałką w ręce. Zsunięty kaptur odsłaniał siwy warkocz zakończony czerwonym, szmacianym węzłem, opadający na ramię zmierzwionym wężykiem.

Starzec zatrzymał się, krzyknął coś, stukając pałką o ziemię. Psy histerycznie pisnęły, odskoczyły i natychmiast, z podwójną zajadłością, rzuciły się do obszczekiwania. Ale ani jedna rozwścieczona kulka nie przecięła niewidocznej granicy. Staruszek, szurając nogami i wspierając się na sękatym kiju, ruszył dalej. Psy, zachowując prawie idealną formę kręgu, także ruszyły: te z przodu cofały się, z tyłu – nacierały. Ochrypły, ale ich wściekłość nie malała.

Starałam się potem dopytać kolegów, co to właściwie było, ale odpowiadali krótko: psożerca. Północne serca – obcym niełatwo je zmiękczyć.







Просмотров: 1262 | Добавил: autor

НОВИНКА!
Другие книги